Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι. Termi: “Έλα ρε Mario, τι σου έχω; 3DS XL, KH3D και Beat the Beat (τώρα ξέρετε τι περιμένετε από reviews). Τσίμπα.” Marioland: (μετά από τρία εγκεφαλικά) “OK!”. Και έτσι για ένα Σαββατοκύριακο βρέθηκα να παίζω στο εξοχικό μου με το 3DS XL. Αν έπρεπε να το περιγράψω με μία φράση, αυτή θα ήταν «δεν γυρνάω στο παλιό ούτε με σφαίρες». Ας περάσουμε όμως στην ανάλυση-μέχρι-αηδίας της συσκευής.
ΟΚ, εξωτερικά το νέο 3DS XL φαίνεται σαν τυρόπιτα, αλλά νομίζω ότι μετά από μισή ώρα παρατήρησης, κάποιος μπορεί να δει ότι η συσκευή είναι απείρως πιο όμορφη και πιο λειτουργική από το παλιό 3DS. Πρώτα απ όλα, το γελοίο γυαλιστερό φινίρισμα του αρχικού 3DS μας αποχαιρετά, δίνοντας τη θέση του στο πολύ πιο άνετο στο μάτι και στον καθαρισμό ματ φινίρισμα. Επίσης, οι περίεργες γωνίες έχουν αντικατασταθεί με όμορφες καμπύλες που κάνουν το XL πολύ πιο όμορφο και θελκτικό στο άγγιγμα. Γενικά, το 3DS XL, αν και… μη-φιλικό στην τσέπη, είναι πολύ πιο όμορφο. Κρατώντας το 3DS XL στα χέρια μου παρατήρησα και κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις ομορφιές. Είναι ξεκούραστο. Το βάρος δεν έχει αυξηθεί δραματικά. Τα δάχτυλα πλέον κάθονται ακριβώς στα κουμπιά και δεν χρειάζεται να λυγίσω τον αντίχειρά μου για να τα φτάσω, ενώ το circle pad έχει καλύτερη θέση, με αποτέλεσμα η χρήση του να είναι απείρως πιο ξεκούραστη.
Οι οθόνες είναι τεράστιες, κάτι που πάντα είναι ένα + στις φορητές παιχνιδομηχανές. Η πάνω οθόνη έχει πλέον τρεις θέσεις που κλειδώνει, ικανοποιώντας ένα μεγάλο παράπονο όσων παίζουν ξαπλωμένοι με το παλιό 3DS, και έτσι δεν φοβάστε μην σας πέσει στα δάχτυλα. Βέβαια η οθόνη είναι ψιλοχαλαρή, αλλά όχι τραγικά. Η κάτω οθόνη έφαγε και αυτή την αναβάθμιση που της άρμοζε, όντας ακόμα πιο ξεκούραστη στη χρήση. Πλέον μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα δάχτυλά σας για να πλοηγηθείτε σε menus και λοιπά χωρίς να φοβάστε μην πατήσετε κάτι λάθος. Σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε κάποια εφαρμογή όπως το Nintendo Letter Βox / Swapnote ή πρόγραμμα ζωγραφικής, η καινούρια μεγαλύτερη οθόνη αφής θα σας καταπλήξει.
Άλλες αλλαγές και βελτιώσεις έχουν να κάνουν με μικρολεπτομέρειες. Το stylus δεν είναι πια τηλεσκοπικό, έχει σταθερό μήκος και θα το βρείτε στο πλάι της συσκευής όπως στο Dsi. Τα Start, Home, Select είναι πλέον ξεχωριστά κανονικά κουμπάκια. Δεν υπάρχει λαμπάκι 3D δίπλα στο slider και όταν απενεργοποιείτε το 3D, το κατώτερο σημείο του slider έχει ένα «κλικ» για να καταλαβαίνετε ότι το κλείσατε.
To 3D στο 3DS XL είναι απλά απολαυστικό. Παίζοντας ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια του 3DS (Kingdom Hearts 3D, περισσότερα στο review) ανακάλυψα ότι το 3D είναι πολύ πιο άνετο, έχει μεγαλύτερο “sweet spot” (λιγότερα είδωλα δηλαδή και δεν φοβάστε μην μετακινήσετε το σύστημα παίζοντας), ενώ έχω την εντύπωση ότι το βάθος που προσφέρει είναι πολύ πιο μεγάλο από αυτό του παλιού 3DS.
Βέβαια το πρόβλημα που ανέκαθεν έχουν τα XL φορητά της Nintendo είναι η έλλειψη υψηλότερης ανάλυσης. Η έκταση της οθόνης με την μικρή ανάλυση μεταφράζεται σε μικρό pixel density, που κάνει την οθόνη να φαίνεται σαν αραχνοΰφαντο, με περισσότερα pixels εμφανή στα παιχνίδια. Μετά βέβαια από μερικές ώρες παιχνιδιού ούτε που θα σας απασχολεί αυτό, αλλά δεν παύει να είναι ένα από τα στοιχήματα που η Nintendo δεν έχει καταφέρει να κερδίσει. Παρόλα αυτά, τα παράπονα για τη φωτεινότητα και τη χρωματική απόδοση είναι ελάχιστα. Νομίζω ότι σε κάποια χρώματα (κυρίως τα παστέλ του Home menu) η οθόνη αποδίδει καλύτερα. Η κάτω οθόνη υποφέρει από το ίδιο πρόβλημα που ανέφερα παραπάνω. Επειδή όμως είναι συνήθως δευτερεύουσα στο gameplay, δεν έχει τόση σημασία.
Από πλευράς software δεν υπάρχει καμμία απολύτως αλλαγή. Έχετε τις κλασικές επιλογές Mii Maker, Mii Plaza, Face Raiders, 3DS Music και Settings. Με το τελευταίο να είναι και η λύση σας αν έρχεστε από το παλιό 3DS ή το DSi, αφού μπορείτε να μεταφέρετε τις αγορές σας από το Nintendo e-shop, τα Miis, τη friend list και τα records σας.
Τα παιχνίδια του DS δείχνουν λιγότερο “ξεπλυμένα” (μάλλον κάποιος εισάκουσε την ευχή μας) και θυμίζουν λίγο αυτό που είδαμε στο DSi XL: είναι τραβηγμένα για να γεμίσουν τις οθόνες, με αποτέλεσμα άπειρο πιξέλιασμα από μία συσκευή μάλιστα που δεν είχε καν hardware rendering. Σε μια προσπάθεια πάντως να μετριαστεί, προστέθηκε λίγη θαμπάδα που ίσως ενοχλήσει μερικούς. Αν πάλι σας ενοχλεί και αυτό, πατώντας το Select την ώρα που ξεκινάτε το παιχνίδι, γυρνάτε στο 1:1 pixel mode και παίζετε στις αρχικές διαστάσεις, αφήνοντας όμως μεγάλο μέρος των οθονών κενό. Τα παιχνίδια της Virtual Console δείχνουν κι αυτά λίγο πιο τραβηγμένα, αν και προτιμώ το νέο μέγεθος. Ειδικότερα του NES δείχνουν υπέροχα, ενώ του GBA μοιράζονται τη θολούρα του DS αλλά δεν είναι τόσο τραγικά όσο περίμενα. Γενικά, μπορείτε άνετα να απολαύσετε διαμάντια του παρελθόντος στο 3DS XL, με κάποιες παραχωρίσεις στην περίπτωση του DS.
Οι κάμερες του XL είναι οι ίδιες με του αρχικού 3DS. Κοινώς, δύο κάμερες μπροστά για 3D φωτογραφίες και μία πίσω για την αφεντομουτσουνάρα μας. Η μπαταρία όμως είναι ο σταρ της παράστασης: πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από του προηγούμενου μοντέλου, επιτρέποντάς σας να χαρείτε παιχνίδι μέχρι και μιάμισι ώρα παραπάνω – 6,5 ώρες max για παιχνίδια του 3DS, 8 ώρες για παιχνίδια του DS, αν και με τη φωτεινότητα στο τέρμα και το 3D στο Θεό, δεν αντέχει πάνω από 4 ώρες.
Όσον αφορά το τί (δεν) υπάρχει στο κουτί του 3DS XL, το θέμα είναι ο φορτιστής. Δεν περιλαμβάνεται φορτιστής και ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω την κίνηση αυτή. Τουλάχιστον αν έχετε DSi ή το αρχικό 3DS, ο παλιός σας φορτιστής κάνει μια χαρά. Αν όχι, υπολογίστε το έξτρα κόστος. Δεν θα βρείτε επίσης βάση φόρτισης, αλλά και τον πανικό από βιβλιαράκια και χαρτιά του πρώτου 3DS. Οι δε AR cards είναι τώρα σε ένα πλαστικό σακουλάκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα κουτί απείρως μικρότερο από του αρχικού. Βέβαια η συσκευή έρχεται με μια SDHC 4GB ήδη μέσα, πράγμα που σημαίνει ότι είστε έτοιμοι να κατεβάσετε ολόκληρους τίτλους 3DS από το eShop.
Το βασικό πράγμα που προσωπικά θα ήθελα να δω στο 3DS XL είναι δεύτερο circle pad. Ναι ξέρω, θα διχαστεί η βάση χρηστών κλπ, αλλά άμα είναι να το κάνεις γόνδολα το κονσολάκι βγάζοντας μετά ένα περιφερειακό, άστο καλύτερα. Βασικά, δεν καταλαβαίνω καν γιατί η Nintendo μπήκε στο τρυπάκι του δεύτερου αναλογικού, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Για την ώρα περιμένουμε το Circle Pad Pro XL και απ’ ότι φαίνεται… θα πονέσει. Τέλος, θα ήθελα να δω φορτιστή (αυτονόητο) και τη Nintendo να μην παίρνει ηλίθιες αποφάσεις σε θέματα που αφορούν την οθόνη και την ανάλυσή της. Το νέο μοντέλο το βγάζουν για να διορθώσουν πράγματα, όχι για να μας λένε ότι «είναι καλύτερο, αλλά δεν χάνεις και πολλά αν δεν το πάρεις».
Τελικά αξίζει η αγορά του Nintendo 3DS XL; Η απάντηση είναι ναι. Παίζοντας με το 3DS XL βρίσκω δύσκολο ακόμα και να… κοιτάξω το παλιό 3DS. Είναι μια σαφώς πιο εργονομική συσκευή παρά το μέγεθός της, το 3D είναι ξεκούραστο και έχει μεγαλύτερο sweet spot, η μπαταρία διαρκεί περισσότερο και οι μικροβελτιώσεις δεξιά και αριστερά κάνουν την ζωή του χρήστη πολλαπλώς καλύτερη. Παρόλα αυτά, δεν είναι ακριβώς αυτό που θα θέλαμε να δούμε από τη Nintendo, η οποία πρέπει να ξεπεράσει κάποια κολλήματά της αν δε θέλει να παίζει με τη φωτιά του ανταγωνισμού. Το μόνο πράγμα πάντως που είναι πραγματικά εκνευριστικό είναι η έλλειψη φορτιστή. WATAFA Nintendo?
Το 3DS XL κυκλοφορεί στις 28 Ιουλίου σε χρωματικούς συνδυασμούς ασημένιο + μαύρο, κόκκινο + μαύρο και μπλε + μαύρο, με τιμή ~230€.